Czasami warto zacząć dzień wolno, bez pośpiechu, odpuścić wszelkie poranne zajęcia, plany i spotkania. Pośpiech jednak, który notabene na własne życzenie sobie funduję w tygodniu nie ma z filozofią slow life nic wspólnego. Niestety, nie chodzę spać o 22 z lekką, relaksującą lekturą do poduszki by o 6 rano kwilić jak skowronek na wiosnę. Budzę się zazwyczaj nieprzytomna, za późno i jeszcze przez chwilę nie mogę dojść do siebie. Wina jest moja poniekąd, przyznaje się. Kiedy wieczorem o 23 włączam film akcji powinnam być świadoma, że do 1 w sen raczej nie zapadnę. Nie potrafię odmówić sobie tej wieczornej przyjemności obejrzenia czegoś fajnego bez wtóru dziecięcej kłótni, wyrwać tych dwóch godzin na fabułę, która dla dzieci się nie nadaje. Skutki takich rytuałów są zazwyczaj okraszone dużą dawką porannego stresu, kanapkami z szynką w biegu, kawą w aucie. Spóźnienie i pokrzykiwanie na młodych przynosi odwrotny skutek od zamierzonego i zamiast być w lekkim niedoczasie, jesteśmy bardzo po czasie. Ot taki standard. Bardzo nieporadnie przychodzi mi nauka na własnych błędach i scenariusz bardzo często się powtarza. Nie ma, jak pewnie się zorientowaliście w tym szaleństwie czasu na poranne rytułały, delektowanie się ciepłym śniadaniem, kawą z pianką czy spokojne snucie się w szlafroku po domu. 

No szkoda, że człowiek dorosły, a tak kopiuje te swoje niemądre schematy. Albo sobie to wybaczę i pogodzę się z własnymi słabościami albo moje poczucie winy doprowadzi mnie na skraj nerwicy 😉 Podchodzę więc do tego porannego szaleństwa z coraz większym spokojem i wynagradzam dzieciom w weekendy. Wtedy celebrowanie poranków jest łatwiejsze i zawsze znajdujemy czas na pyszne, nieśpieszne śniadanie. W ten sposób najłatwiej odczarować u nas ciężkie poranki.

Takim naszym małym rytuałem w wolne dni są pankejki. Standardowo robi je mój mąż, który mógłby je smażyć już chyba z zamkniętymi oczami. Nawet w górach wyczarował stosik ku uciesze narciarzy małych i dużych.

Do placuszków musowo jogurt (nam bardzo smakuje ten naturalny, dwuwarstwowy od Landliebe) i masa owoców. U nas zazwyczaj jagody, borówki, maliny. A jogurciki w małych kubeczkach, żeby małe rączki mogły sobie same nakładać. 

Do przygotowania ciasta potrzebujecie na pankejki:

szklankę mąki

szklankę maślanki

jajko

łyżkę cukru

1/4 szklanki oleju

płaską łyżeczkę proszku do pieczenia

czubata łyżeczkę sody

szczypta soli

Na placuszki nałożyłam:

Jogurt owocowy Landliebe o smaku jeżynowym

Mrożone owoce

Wszystkie składniki zmiksujcie i odczekajcie 10 minut. Po tym czasie nalewajcie łyżkę ciasta na rozgrzaną patelnię. My używamy małej, ale jeżeli macie większą to koniecznie zachowajcie odstępy pomiędzy placuszkami.  Kiedy będą ładnie zarumienione przewróćcie pankejka na druga stronę i powtórzcie smażenie. Podawajcie z ulubionymi dodatkami. Bon appetit!